Drapacze chmur są niewątpliwie ogromnym osiągnięciem współczesnej architektury. Jednak budynki te narażone są na różnego rodzaju ograniczenia. Okazuje się, że istnieje wiele czynników, które na architektów nakładają ograniczenia co do maksymalnej wysokości projektowanych budynków. Bardzo istotnym czynnikiem, który może wpłynąć na ograniczenie wysokości wieżowca jest podłoże, na którym będzie wybudowany. Na litych granitowych skałach mogą powstawać budynki zdecydowanie wyższe niż na podłożu gliniastym. Drugim bardzo ważnym czynnikiem, który ma wpływ na maksymalną wysokość drapaczy chmur jest wiatr. Silne podmuchy wiatru powodują, że ogromna siła działa na fundamenty wieżowca. Architekt musi więc zaprojektować budynek tak, aby w razie silnych podmuchów wiatru nic złego z drapaczem chmur się nie stało. Każdy najmniejszy błąd architekta może okazać się bowiem opłakany w skutkach. Czynnikiem, który ogranicza ilość pięter jest także konieczność przedostawania się ludzi na kolejne piętra. Wprawdzie windy rozwiązały lekko ten problem, ale nie można przecież w nieskończoność zwiększać ilości wind w budynku. W pewnym momencie okazałoby się bowiem, że windy zajmują znaczną część powierzchni drapacza chmur co przecież mija się kompletnie z celem budowania takich budynków. Istotnym problemem są także drgania, które pojawiają w sytuacji podmuchów wiatru.
Duże osiągnięcie architektury
